मन हे वेडे आतुरलेले

मन हे वेडे आतुरलेले

मन हे वेडे आतुरलेले

♥ڿڰۣ♥ಌڿ♥ڿڰۣ♥ಌڿ♥ڿڰۣ♥ಌڿ

सांज वेळी फुललेले
सुवासाने दरवललेले.
तुझ्या मध्ये हरवलेले
मन हे वेडे आतुरलेले

स्वप्नात तुला भेटलेले
क्षण हे ते साठवनितले
प्रेमात तुझ्या भिजलेले
मन हे वेडे आतुरलेले

हृदयी खोलवर रुतलेले
वाऱ्याच्या झोक्यावर झुललेले
तुझ्या स्पर्शाने बहरलेले
मन हे वेडे आतुरलेले

चिंब पावसात भिजलेले
मनी माझ्या रुजलेले
क्षण ते आठवणीतले
मन हे वेडे आतुरलेले

क्षण हे ते कातरलेले
अमृत हे ते साठवणीतले
प्रेमात तुझ्या हरलेले
मन हे वेडे आतुरलेले

♥ڿڰۣ♥ಌڿनिरज ढाणे .♥ڿڰۣ♥ಌڿ

मला सांगा सुख मंजे

मला सांगा सुख मंजे नक्की काय असत,
काय पुण्य असल की ते घर बसल्या मिळत..


दान घेताना नाही..
झोली हवी रिकामी,
भरता भरता झोली..
पुन्हा वाड्लेली,
आपण फ़क्त घेताना..
लाजायच नसत,

मला सांगा सुख मंजे नक्की काय असत,
काय पुण्य असल की ते घर बसल्या मिळत..

देव देतो तेव्हा छापर फाडून देतो,
हवा नको ते म्हन्याचा प्रश्नच नसतो,
आपण फ़क्त दोन्ही हात..
भरून घयाच नुसत.

मला सांगा सुख मंजे नक्की काय असत,
काय पुण्य असल की ते घर बसल्या मिळत.. 

- Prashant Damale Famous Marathi Natak Song

पिसे पहाटेचे.....

....................पहाटे थंडीच्या
.................... हिरव्या रानात
................... ऐने चमकती
................... कशिदा कामात

पहाटे रानात
वारा काकडला
स्वस्थ पहुडला
झाडा झुडपात

................ पहाटे नदीच्या
................. अंगावर कोणी
................. मऊ पांघरली
................. धुक्याची ओढणी

पहाटे राऊळी
आर्जवी भूपाळी
सोडा शय्या देवा
उठा वनमाळी

................... पहाटे दारात
................... सड्याचे शिंपण
................... रांगोळीने सजे
.................. अंगण अंगण

किलबिल कानी
जाग आली रानी
घुमे जात्यावर
मंजुळशी गाणी

..................पूर्व क्षितीजाशी
................. रेखिले गं कोणी
..................शुक्राचे गोंदण
.................. शशिच्या वदनी

रक्तिमा पूर्वेचा
शोभतो गालात
हासली गोडशी
गुलाबी पहाट

.................. धुक्यात सांडले
................. ऊन्हाचे आरसे
................. पहाटही वेडी
................. लावी बाई पिसे .......


- पुरंदरे.

वेध पहाटेचा

ढगाळलेल्या अस्मानाला,
वेध जणू रविकिरणाचा......
दगडामधल्या तृण फुलाला,
वेध सुगंधी मातीचा.......
दशदिशांत सुसाट वाऱ्याला,
रोखणाऱ्या शिखराचा.....
खळाळणाऱ्या सागराला,
वेध किनाऱ्याचा.....
ध्येयासक्त माणसाला,
वेध क्षितिजाचा....

जीवनाची पाऊलवाट,
अन मातीतल्या पाऊलखुणा....
कधी होईल पहाट,
हाच वेध मना....

अजुनही मला आठवतंय....................!!!!

आजही मला ते सर्व आठवतयं
जणू कालचं सारे घडल्यासारखं |
तीच आयुष्याची मजा घेत
मित्रांच्या सहवासात बसल्यासारखं ||

... ... अजुनही मला आठवतंय….
Lecture ला दांडी मारुन
बाजुचा परिसर फिरत बसायचो |
फिरुन कंटाळा आला की
परत college कडे वळायचो ||

Canteen वाल्याला शिव्या
घालत बाहेरच्या café मध्ये जायचो |
Café बंद असला की परत
Canteen मधलंच येऊन गिळायचो ||

Library card चा तसा
कधी उपयोग झालाच नाही |
Canteen समोरच
असल्यानेLibrary कडे
पावलं कधी वळलीच नाहीत ||

चालु तासाला मागच्या
बाकावर Assignment copy करायचो |
ज्याची copy केली आहे
त्याच्या आधीच जाउन
submit करायचो ||

खुप आठवतात ते दिवस…!!

सोबत रडलेलो क्षण आठवले
की आज अगदी हसायला येते |
पण तेव्हा सोबत हसलेलो
क्षण आठवले की डोळ्यात
चटकन् पाणि येतं...||

पहाट

काळोखाच्या पटलावरती
उमटत आहे रंग प्रभेचे
उदासीनता टाकून सगळी
पक्षी छेडटी सूर विणेचे

दूरवरला उगा कालवा
पाणवठयावर लगबगला
कमरेवरती घागर घेऊन
पहा चालल्या त्या मधुबाला
सारे काही तेच तरीही
सारे काही नवे नवे
तेच क्षीतिज तीच लाली
सारे काही हवे हवे

बळीराजची पाऊलवाट
पुन्हा एकदा सळसळली
सर्जाच्या मग गळ्यात घंटा
पुन्हा एकदा कीणकीणली

सौंदर्याचा डेरा फुटला
सावल्यांचा मग खेळ सुरू
खुदकन ह्साला आणिक फसला
माळावरचा एक तरु

कारे तू मग उदास गड्या
का ठेवितो व्यर्थ अंतर
उधळ सारी हिरे माणके
जगणे आहे नितांत सुंदर

भेटीचे प्रेमांतर

छान एका बागेत भेटण्याचे ठरले.

मी उशीरा आल्याने तिने दुरूनच पाहता

नाक मुरडले.

जीन्स,टी-शर्ट नेहमी घालणारी ती

आज चक्क सलवार घालून आली होती

बघून तिला मनात माझ्या प्रेमाची बासरी वाजत होती

अरे वा! तुमचे वाहन आज वेळेवर आले

तू कुठे गेला होतास?रागातच तिचे विचारणे

आल्या आल्या प्रश्न काय विचारते तूर्तास

कुठे काय? तुलाच आलो भेटण्यास

चल बसुया आत

भलताच दिसतोय वेगात

तिने मुद्दाम तिची ओढणी माझ्या

डोळ्यावर भिरकावत विचारले......

तुला दिसत नाही आज काही वेगळेपण?

हो जरा जास्तच रमणीय आहे वातावरण

असा कसा रे तू अनरोमांटिक

अगं बाजूच्या बाकावर बसलेली मुलगी आहे फंटास्टिक

रागाने उठून गेली ती तरातरा

मीही तिच्या मागे गेलो भराभरा

हातात घेउनी तिचा हात

म्हणालो खूप सुंदर दिसतेय तू आज

कसला चढलाय तुझ्या रुपाला साज

बदललेला दिसतोय तुझा मिजाझ......

आवडते मला तुझे रागावणे

काहीतरी नवीन सांग हे तर रोजचेच रडगाणे

नवं काही करायला गेलं तर तुझे नेहमीचेच बहाणे

देशील का मला माझे हवे ते मागणे

काय हवं आहे तुम्हाला मि.शहाणे

मला हवे आहे तुझ्या ओठांचे तराणे

गायचेय आज तुझ्या हृदयातील गाणे

हवा आहे तुझा मखमली स्पर्श

वातावरणात बहरू दे अपुल्या भेटीचा हर्ष

लाजलाजूनी चूर होऊन ती दूर पळाली

तिच्या लाजण्याने मला नवी चाहूल मिळाली

चटकन तिच्या गालावर लाजेची खळी खुलली

रुसलेली माझी सखी प्रीतीच्या गुलाबाने पुन्हा फुलली

खेळ सावल्यांचा.

केसातल्या जुईला गंध यॊवनाचा,
आरक्त गाल तुझे की रंग गुलाबाचा!

डोळ्यातल्या लज्जेस,साज जिव्हाळ्याचा,
भाळी कुंकूम तुझ्या,की चांद पुनवेचा!

मॊनातल्या त्या स्मितास,अर्थ गुढतेचा,
नजरेतल्या तीरांना,का हार हा फुलांचा?

चालण्यातल्या लयीला,ताल ठुमक्याचा,
वास्तवातले हे भाव की खेळ सावल्यांचा?

तू आज जाते म्हणताना

तू आज जाते म्हणताना माझे डोळे अचानक पानावाले
अन नकळतच दोन थेम्ब गालावर उतरले
तू जाणार म्हटल्यावर उगाच मन कासाविस झाले
जणू शुभ्र आकाश काळ्या मेघांनी ग्रासले

तू जातांना आज तुला डोळ्यात साठावावेसे वाटले
अन ते क्षण डोळ्यातच बंदिस्त करावेसे वाटले
तू थाम्बनार नाहीस, मागे फिरणार नाहीस माहित होते
तरी तु मागे फिरशील असे का मला वाटले?

तू आज जताना जिवाच्या आकाग्शाने थाम्ब म्हटले
तुझ नाव घेउन तुला शंभर वेळा पुकारले
तुला माझा आवाज एईकुच गेला नहीं का ?
की ... तेव्हा मी नाहीं माझे मन आक्रन्दले होते का ?

तू जाताना माझे डोळे बरच काही बोलून जातात,
मनातले अलगुज़ हळूच उघडून देतात,
तुला कधीच काही कळल नाही याची खंत आहे,
अन हाच माझ्या अवद्न्याचा अंत आहे...........

तुझी माझी पहिली भेट

तुझी माझी पहिली भेट , ठरलेली नव्हती ,
गाडी तुझी माझी रुळावरच नव्हती .
काय नेम नव्हता , कुठे भेटणार .
काय कळत नव्हतं तुला कसं सांगणार .
दुपार झाली . उन वाढलं.
तुझ्या माझ्यातलं अंतर बरच वाढलं .
कधी दुपार टळेल , आपली भेट होईल .
काय व्हायचं ते होईल थेट होईल ,
संध्याकाळ होताच , तू पाणी भरण्यास निघाली .
आमची स्वारी मग पाण्याकडेच निघाली .
कधी सांगेन मनातलं असं वाटत होतं.
जवळ जाता जाता नाही म्हणत होतं .
तू काय म्हणशील अंदाज घेत होतं .
आमचं घोडं पाण्यालाच घाबरत होतं .
जवळपास कुणी नाही . हीच वेळ होती .
तू निघणार तुझी घागर भरली होती .
तू निघालीस . मी वेडा झालो .
स्वतालाच काय तरी बोलू लागलो .
तुला जाणवत होतं माझं वागणं .
असं तुझ्याकडं वेड्यासारखं बघणं.
तू वळलीस अचानक , म्हणालीस .
काय बोलायचं का ?
मी दचकलो ,
मनाला विचारलं उत्तर देऊ का ?
मन म्हणालं बोलून टाक ,
राज मनातले खोलून टाक ,
हिम्मत केली . बोलून टाकले .
परत येणार काय ? ...पाण्याला ...
ती हसली .. म्हणाली ..
माझं पाणी भरून कधीच झालाय ..
मी आलेय तुला भेटायला ..
मी अवाक! शब्दच सुचेना .
जे मी बोलायचं हिच बोलली .
अन आमची तर बोबडीच वळली .
जमवून हिम्मत परत एकदा ,
प्रश्न तिला केला ...माझं तुझ्यावर प्रेम आहे ..
ती हसली ..अन म्हणाली .
आता मी रोजच पाणी भरायला येणार आहे ........कळलं का?