काळोखाच्या पटलावरती
उमटत आहे रंग प्रभेचे
उदासीनता टाकून सगळी
पक्षी छेडटी सूर विणेचे
दूरवरला उगा कालवा
पाणवठयावर लगबगला
कमरेवरती घागर घेऊन
पहा चालल्या त्या मधुबाला
सारे काही तेच तरीही
सारे काही नवे नवे
तेच क्षीतिज तीच लाली
सारे काही हवे हवे
बळीराजची पाऊलवाट
पुन्हा एकदा सळसळली
सर्जाच्या मग गळ्यात घंटा
पुन्हा एकदा कीणकीणली
सौंदर्याचा डेरा फुटला
सावल्यांचा मग खेळ सुरू
खुदकन ह्साला आणिक फसला
माळावरचा एक तरु
कारे तू मग उदास गड्या
का ठेवितो व्यर्थ अंतर
उधळ सारी हिरे माणके
जगणे आहे नितांत सुंदर
No comments:
Post a Comment