आयूश्य धुडांळत झरला शून्य होता
एका ह्र्दयावर हरला शून्य होता।
तोडून बधं मिठितुन तीच्या सूटावे
तीने मुठित जणु धरला शून्य होता।
मैफ़ील सपंवुन उपडया पेल्यातून,
काळोख धुडांळत उरला शून्य होता।
जून्या जखमा तुटुन अश्या आल्यावर
पून्हां अश्रुनी जणु भरला शून्य होता।
पाहून अखेर जिवन त्या राखेपाशी
आता सरणावर सरला शून्य होता।
तेव्हां ति जरी विसरुन गेली शून्यास
तीच्या नयनात उतरला शून्य होता।
.
No comments:
Post a Comment