Tuesday, January 17, 2012

भेटीचे प्रेमांतर

छान एका बागेत भेटण्याचे ठरले.

मी उशीरा आल्याने तिने दुरूनच पाहता

नाक मुरडले.

जीन्स,टी-शर्ट नेहमी घालणारी ती

आज चक्क सलवार घालून आली होती

बघून तिला मनात माझ्या प्रेमाची बासरी वाजत होती

अरे वा! तुमचे वाहन आज वेळेवर आले

तू कुठे गेला होतास?रागातच तिचे विचारणे

आल्या आल्या प्रश्न काय विचारते तूर्तास

कुठे काय? तुलाच आलो भेटण्यास

चल बसुया आत

भलताच दिसतोय वेगात

तिने मुद्दाम तिची ओढणी माझ्या

डोळ्यावर भिरकावत विचारले......

तुला दिसत नाही आज काही वेगळेपण?

हो जरा जास्तच रमणीय आहे वातावरण

असा कसा रे तू अनरोमांटिक

अगं बाजूच्या बाकावर बसलेली मुलगी आहे फंटास्टिक

रागाने उठून गेली ती तरातरा

मीही तिच्या मागे गेलो भराभरा

हातात घेउनी तिचा हात

म्हणालो खूप सुंदर दिसतेय तू आज

कसला चढलाय तुझ्या रुपाला साज

बदललेला दिसतोय तुझा मिजाझ......

आवडते मला तुझे रागावणे

काहीतरी नवीन सांग हे तर रोजचेच रडगाणे

नवं काही करायला गेलं तर तुझे नेहमीचेच बहाणे

देशील का मला माझे हवे ते मागणे

काय हवं आहे तुम्हाला मि.शहाणे

मला हवे आहे तुझ्या ओठांचे तराणे

गायचेय आज तुझ्या हृदयातील गाणे

हवा आहे तुझा मखमली स्पर्श

वातावरणात बहरू दे अपुल्या भेटीचा हर्ष

लाजलाजूनी चूर होऊन ती दूर पळाली

तिच्या लाजण्याने मला नवी चाहूल मिळाली

चटकन तिच्या गालावर लाजेची खळी खुलली

रुसलेली माझी सखी प्रीतीच्या गुलाबाने पुन्हा फुलली

खेळ सावल्यांचा.



केसातल्या जुईला गंध यॊवनाचा,
आरक्त गाल तुझे की रंग गुलाबाचा!

डोळ्यातल्या लज्जेस,साज जिव्हाळ्याचा,
भाळी कुंकूम तुझ्या,की चांद पुनवेचा!

मॊनातल्या त्या स्मितास,अर्थ गुढतेचा,
नजरेतल्या तीरांना,का हार हा फुलांचा?

चालण्यातल्या लयीला,ताल ठुमक्याचा,
वास्तवातले हे भाव की खेळ सावल्यांचा?

तू आज जाते म्हणताना

तू आज जाते म्हणताना माझे डोळे अचानक पानावाले
अन नकळतच दोन थेम्ब गालावर उतरले
तू जाणार म्हटल्यावर उगाच मन कासाविस झाले
जणू शुभ्र आकाश काळ्या मेघांनी ग्रासले

तू जातांना आज तुला डोळ्यात साठावावेसे वाटले
अन ते क्षण डोळ्यातच बंदिस्त करावेसे वाटले
तू थाम्बनार नाहीस, मागे फिरणार नाहीस माहित होते
तरी तु मागे फिरशील असे का मला वाटले?

तू आज जताना जिवाच्या आकाग्शाने थाम्ब म्हटले
तुझ नाव घेउन तुला शंभर वेळा पुकारले
तुला माझा आवाज एईकुच गेला नहीं का ?
की ... तेव्हा मी नाहीं माझे मन आक्रन्दले होते का ?

तू जाताना माझे डोळे बरच काही बोलून जातात,
मनातले अलगुज़ हळूच उघडून देतात,
तुला कधीच काही कळल नाही याची खंत आहे,
अन हाच माझ्या अवद्न्याचा अंत आहे...........

तुझी माझी पहिली भेट

तुझी माझी पहिली भेट , ठरलेली नव्हती ,
गाडी तुझी माझी रुळावरच नव्हती .
काय नेम नव्हता , कुठे भेटणार .
काय कळत नव्हतं तुला कसं सांगणार .
दुपार झाली . उन वाढलं.
तुझ्या माझ्यातलं अंतर बरच वाढलं .
कधी दुपार टळेल , आपली भेट होईल .
काय व्हायचं ते होईल थेट होईल ,
संध्याकाळ होताच , तू पाणी भरण्यास निघाली .
आमची स्वारी मग पाण्याकडेच निघाली .
कधी सांगेन मनातलं असं वाटत होतं.
जवळ जाता जाता नाही म्हणत होतं .
तू काय म्हणशील अंदाज घेत होतं .
आमचं घोडं पाण्यालाच घाबरत होतं .
जवळपास कुणी नाही . हीच वेळ होती .
तू निघणार तुझी घागर भरली होती .
तू निघालीस . मी वेडा झालो .
स्वतालाच काय तरी बोलू लागलो .
तुला जाणवत होतं माझं वागणं .
असं तुझ्याकडं वेड्यासारखं बघणं.
तू वळलीस अचानक , म्हणालीस .
काय बोलायचं का ?
मी दचकलो ,
मनाला विचारलं उत्तर देऊ का ?
मन म्हणालं बोलून टाक ,
राज मनातले खोलून टाक ,
हिम्मत केली . बोलून टाकले .
परत येणार काय ? ...पाण्याला ...
ती हसली .. म्हणाली ..
माझं पाणी भरून कधीच झालाय ..
मी आलेय तुला भेटायला ..
मी अवाक! शब्दच सुचेना .
जे मी बोलायचं हिच बोलली .
अन आमची तर बोबडीच वळली .
जमवून हिम्मत परत एकदा ,
प्रश्न तिला केला ...माझं तुझ्यावर प्रेम आहे ..
ती हसली ..अन म्हणाली .
आता मी रोजच पाणी भरायला येणार आहे ........कळलं का?