माझ ही एक स्वप्न आहे की, माझी ही एक सुंदर बयाको असावी,
म्हणून फावल्या वेळात, टाइम पास म्हणून,
माझ्या स्वप्नातील बायकोच चित्र काढल, नी घराच्या भिंतीवर टागल,
पण त्याच रात्री अशक्य अस शक्य झाल |
चित्रातिल त्या बायकोशी, माझ स्वप्नात लग्न झाल ||
स्वप्नातील या संसाराची, तुम्हा पुढे मांडतो व्यथा |
पहिली बायको हरवल्याची, तुम्हा सांगतो कथा ||
लग्ना पासून सुरु होती, माझी साडेसाती |
खडूस बायको या देवाने, मारली माझ्या माथी ||
घरातील सर्व मेम्बर वर, तीचा वचक असे फार |
जणू कर्ता धर्ती होती, हीच घराची सूत्र धार ||
तिच्या मनाच्या विरुद्ध, जर का गोष्ट कुठली झाली? |
कधी बने ती चंडिका, तर कधी महाकाली ||
छोट्या छोट्या गोष्टी वरुण, उगाच भांडत बसायची |
रागाच्या भरात मुलाना, मसाल्या सारखी कुठायची ||
व्रत वैफल्य उपवासा वर, तिची फार मदार असे |
दैव् निवैद दाखवत म्हणे, देवा हे तुझ्यावर उदार असे ||
देवाच्या डोक्यावर Zero चा बल्प, लावून ठेवी २४ तास |
पण घरो घरी सागत फिरे, भक्ती माझी आहे खास ||
अशा या बायको मुले जगण्याची, मजला नव्हती कसली आस |
माझ्याच घरात , माझ्याच बायकोच, मला होता सासुरवास ||
A K दिवशी थकून भागुन, कामावरून घरी आलो मी |
अन बायकोच नव रूप पाहून, अगदीच थक्क झालो मी || कारण..
चरणावर तिने नमस्कार केला | नी हाती पाण्याचा ग्लास दिला ||
बायकोच अस वागण पाहून, ब़र वाटल मनाला |
बायको माझी कशी बदलली, विचारू म्हटल कुणाला ||
आज पर्यंत रागा रागात, माझ्या पुढे जी मिरवली |
मनात म्हणालो खडूस बायको , नेमकी कुठे हरवली ||
जादू तिच्या वर केली कुणी, वाटल शोध घेवुया |
बायको जाते जिथे जिथे, तिच्या मागे जावुया || A K दिवशी लपत छपत, पाठलाग तिचा केला मी |
सत्संगाला ती जावून बसली, तिथला नजारा पाहीला मी ||
सदगुरूच्या त्या दरबारी, माता-भगीनी जमल्या होत्या |
काया वाच्या नी मनाने त्या, हरी कीर्तनात रमल्या होत्या ||
तिथ प्रभुच ज्ञान होत, सद भक्तीच वाण होत |
जगी प्रेमाने राहण्याच, सदगुरूच वरदान होत ||
आज पर्यंत खडूस, तापट, बायको म्हणून मी मिरवली |
मला समजल तीच बायको, या सत्संगात हरवली ||
पण नतरची नवी बायको, स्वभावाने होती छान |
कारण तिला सदगुरू कडून, मिळाले होते ब्रम्ह्यज्ञान ||
याच स्वप्नातील बायकोमुले, तुम्हा समोर आलो मी |
खर सागतो तिच्यामुले , स्वप्नात ही ब्रम्ह्ज्ञानी झालो मी ||
