आकाश

जगाच्या पाठीवर कुठेही  गेलं ना

तरी आकाश तुमच्या बरोबर असतंच 

कधी अंगभर पांघरायला मिळतं 

नाहीतर टीचभर कवडातून तरी ते दिसतंच....

म्हणूनच कदाचित दुरावलेले जीव

आकाशात सामावतात म्हणे

तसच असेल म्हणून तर रहातात वस्ती करून   

मनाच्या कोपऱ्यात कायमचे .........

कुणी प्रेम करते कुणी देते निराशा 

कुणी हृदयावर घाव घालून पाठ फिरवते

पण या आकाशासरखेच आहे  ते

उरते व्यापून मनात हृदयात कुठे कुठे..........

म्हणून तर कधी हे आकाशातले चांदणे 

अंगभर काढून नक्षी धुंद करते 

तर व्याकूळ तनामनाला घालून साद 

जास्तच घायाळ करत असते.........

केले जरी न दरवाजे बंद

तरी असतेच ना आकाश बाहेर थांबलेले 

म्हणून येतातच हमखास फटीतून

प्रकाशाचे चुकार कवडसे ...........

अशीच असतात ना माणसे सुद्धा 

आयुष्याच्या वळणा वळणांवर भेटलेली

असतातच ठाकलेली उभी 

मनाचे झरोके बंद केले जरी ........

त्या तशा असण्यानेसुद्धा माणसांच्या

आणि आकाशाच्यासुद्धा, काळीज कुरतडले जातं

आणि दरवाजा सताड उघडून 

सरळ मिठीत शिरायचेपण नाही जमत बरेचदा......