प्रत्येकाचे असते
स्वतःपुरते क्षितीज
आणि मृगजळापर्यंतची
धाव पण मोजकीच असते....
क्षितीज पार करायला
मी काही सूर्य थोडाच आहे
रंगांची उधळण करून
रोज नवा अंधार उजेड करायला...
मला माहित आहे
माझ्या नजरेपुरातच परीघ
अथांग कसला विचारही
माझ्या कल्पनेपलीकडेचा आहे....
आजचा दिवस संपताना
कातर कलत्या संध्याकाळी
उद्या पुन्हा उजाडणारच आहे
पण तो उषःकाल बघायला
माझा श्वास चालू असेल ना....
या निस्सीम आकाशाखले
माझं इवलसं हृदय
तुझ्यावरच्या प्रेमाने
ओतप्रोत भरलेलं आहे .......
तेवढ्याशा हृदयाची
नसेल झाली तुला जाणीव
पण मला तुला फक्त
माझ्या प्रेमाबद्दल सांगायचे आहे ......
No comments:
Post a Comment