______शोध______

बहुत झाली नाणी त्यांचा चहुकडे नाद.  सरला झंकार वीणेचा सरली प्रेमभरी साद. सांज सकाळी हिशोब चाले दिल्या घेतल्या वचनांचा . तराजूत ते तोलीत बसती भार होई मग स्वप्नाचा.   कुणी साहिले कितीक आणिक हृदई कुणाच्या रुतला बाण . जाणीव सारी उरात तरी ही  आड पुन्हा येतो अभिमान. ज्यांचे अलगद बोट धरुनी टाकिले पहिले पाउल. सहजची विरली कितीक नाती आता न उरली चाहूल. काही उरली हळवी नाती काही पाश प्रेमाचे . सूर्यास्ता पूर्वी ओढ जीवाला जुने  सारे सावरण्याचे. उगाच मांडीत बसलो खेळ आता घेतला आवराया. सवंगडी आता नाही धडपडलो जरी, सावराया. साठी नंतरची अशीच असते कथा काहीश्या फरकाने .  सखी(सखा )जो मागे उरतो अंतरी जळतो विरहाने. कितीक असुदे अतूट नाती स्मरतो (सखा) सखीचा स्पर्श तरीही. भूतकाळात रमलेले असती असो भोवती गर्दी कितीही. असे एकटे कितीक भवती कोष विनुनिया बसलेले. एक हवी जादूची कांडी ..... क्षण फुलवाया त्यांचे उरलेले.